مقایسه تأثیر زمان آمنیوتومی به دنبال آماده‌سازی سرویکس با کاتتر فولی بر روند زایمان

زمینه: آمنیوتومی به طور معمول برای القا یا تقویت دردهای زایمانی استفاده می‌شود و انجام آن در زمان مناسب می‌تواند در تسریع روند زایمان مؤثر باشد. هدف: مطالعه به منظور تعیین تأثیر زمان انجام آمنیوتومی به دنبال آماده‌سازی سرویکس با کاتتر فولی بر روند زایمان انجام شد. مواد و روش‎ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی در سال 1384 در بیمارستان کوثر قزوین انجام شد. 160 زن نخست‌زا که سن حاملگی 40 هفته یا بالاتر، جنین تک‌قلو با نمایش سفالیک، کیسه آب سالم، دیلاتاسیون سرویکس کم تر یا مساوی یک سانتی‌متر داشتند، تحت آماده‌سازی سرویکس با کاتتر فولی قرار گرفتند. این افراد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم‌ شدند. در یک گروه پس از خروج خود به‌خود کاتتر، فوراً آمنیوتومی انجام شد (آمنیوتومی زودرس) و در گروه دوم ابتدا انفوزیون اکسی‌توسین انجام و آمنیوتومی در مرحله فعال انجام شد (آمنیوتومی دیررس). طول مدت زایمان، میزان و علل سزارین و ‌آپگار دقیقه 5 نوزادان در هر دو گروه ثبت‌ و داده‌ها با آزمون‌‌های آماری تی و مجذورکای تجزیه ‌و ‌تحلیل ‌شدند. یافته‎ها: مدت زمان زایمان از خروج خود به خود کاتتر تا خروج جنین در گروه آمنیوتومی زودرس در مقایسه با آمنیوتومی دیررس طولانی‌تر بود (12 ساعت و 40 دقیقه در مقابل 9 ساعت و 40 دقیقه و 35/0=p). میزان سزارین نیز در گروه آمنیوتومی زودرس نسبت به دیررس افزایش داشت (%3/27 در مقایسه با %5/14 و 88/1RR=). این تفاوت در میزان سزارین ناشی از دیستوشی زایمان چشمگیر بود (%4/52 در مقابل %4/36 و 44/1RR=)، ولی تفاوت معنی‌داری در میزان سزارین ناشی از سایر علل دیده نشد. تفاوت در آپگار دقیقه 5 نوزادان از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‎گیری: در زنانی که تحت آماده‌سازی سرویکس با کاتتر فولی قرار می‌گیرند، تقویت درد زایمانی با اکسی‌توسین و سپس انجام ‌آمنیوتومی در مرحله فعال ‌زایمان سبب کوتاه‌شدن طول‌ مدت ‌زایمان و کاهش ‌میزان‌ سزارین ناشی از دیستوشی‌ می‌شود.